காந்தி படுகொலை அல்லது பாகிஸ்தான் பிரிவினை

காந்தி ஏன் கொல்லப்பட்டார்? கோட்சேவிற்கு காந்தி மீது வெறுப்பு ஏற்பட என்ன காரணம்?  பாகிஸ்தான் ஏன் பிரிந்தது? இந்தியா என்பது இரு தேசங்களா? தேசியம் என்பது என்ன? போன்ற கேள்விகளோடு நாம் சுதந்திர இந்திய வரலாற்றை பார்க்க வேண்டியதிருக்கிறது. வரலாறு எப்போதும் விரலிடுக்குகளில் அல்லது வீங்கிய கைகளுடன் பயணம் செய்கிறது. வரலாறு என்பதே நாம் எவ்வாறு வரலாற்றை பார்க்கிறோம் அல்லது வரலாற்று காலத்தவர் எப்படி அவர்களின் முற்காலத்தை அணுகினார்கள் என்பதில் அடங்கியிருக்கிறது.

காந்தி இந்தியாவின் தவிர்க்க முடியாத மனிதர் என்பதில் சந்தேகமே இல்லை. ஆனால் ஒட்டுமொத்த சுதந்திர போராட்ட வரலாறும் அவரிடத்தில் கொண்டு போய் முடிக்கப்படுவது அபத்தமானது. காந்திக்கு முந்தைய இந்தியாவில் பலர் இருந்தனர். அவ்வகையில் ஜின்னா காந்திக்கு முந்தைய மனிதர்.  நாம் காந்தியை இருவகையாக பார்க்கலாம். ஒன்று 1.தென்னாப்ரிக்காவில் காந்தி 2. இந்தியாவில் காந்தி. தென்னாப்ரிக்காவில் காந்தி உண்மையில் ஒரு சிறந்த மனிதராக இருந்தார். அன்று நிறவெறிக்கு எதிராக நடைபெற்ற போராட்டங்களில் தன்னை இணைத்துக்கொண்டார். அதனால் ஒரு கட்டத்தில் அவரையும் கருப்பர்கள் பட்டியலில் வெள்ளையர்கள் சேர்த்தார்கள். நாம் இந்திய காந்தியைப் பற்றி தான் அதிகம் பேச வேண்டியதிருக்கிறது. இந்திய காந்தி இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் காங்கிரஸின் தலைமையை ஏற்கிறார். அவரின் தலைமையே மிகுந்த சவாலாக இருந்தது. எல்லாவற்றையும் சமாளித்த காந்தி விடுதலைப்போராட்டத்தை நோக்கி காங்கிரஸை திருப்புகிறார். ஆரம்பத்தில் டொமினியன் அந்தஸ்து கேட்ட காங்கிரஸ் பின்னர் தன் நிலைப்பாட்டை மாற்றி பூரண சுயராஜ்ஜியம் என்ற  கோரிக்கையை பிரிட்டிஷ் அரசிடம் முன்வைத்தது. முகலாய பேரரசு காலகட்டம் வரை இந்தியாவில் இந்து முஸ்லிம் என்ற பெரும் முரணோ, எல்லையோ இருக்கவில்லை. முகலாய கல்வி திட்டத்தில் அவர்கள் நடத்திய மதரசாக்களில் அனைவரும் படித்தனர். ராஜாராம் மோகன் ராய் கூட  மதரசா கல்வி கற்றவர் தான். இதன் தாக்கமே பிற்காலத்தில் ராஜாராம் மோகன்ராய், தயானந்த சரஸ்வதி போன்றவர்கள் ஆரிய சமாஜம் மற்றும் பிரம்ம சமாஜம் ஆகிய இயக்கங்களை  உருவாக்குவதற்கு காரணமாக இருந்தது.  மேலும் 19 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் பிரிட்டிஷார் நடத்திய மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பில் முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்தவர்கள், பார்சிகள், ஜைனர்கள், சீக்கியர்கள் அல்லாதவர்களை இந்துக்களாக குறிப்பிட்டனர். இதன் மூலம் சாதி இந்துக்களை ஒருங்கிணைக்க வேண்டும். அவர்களுக்கு அடையாளம் தேவை என்ற சிந்தனை மேற்கண்ட தலைவர்கள் மத்தியில் ஏற்பட்டது. இந்து மகா சபையின் உருவாக்கம் இதற்கான கருத்தியல் ரீதியான அரசியலை அளித்தது. உண்மையில் வீரசாவக்கர் நாத்திகராக தான் இருந்தார் என்பதாக சில வரலாற்றுக்குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன. அது பற்றிய தெளிவு இல்லை.

காந்தி மீது இந்து மகாசபைக்கு மிகுந்த அதிருப்தி ஏற்பட்டது. இந்த வெறுப்பு காந்தியின் முஸ்லிம் ஆதரவு அரசியல் காரணமாக ஏற்பட்டது. காந்தி அடிப்படையில் இந்துயிச வாதியாக இருந்த போதிலும் இந்து மகாசபைக்கு அவர் மீது வெறுப்பு ஏற்பட காரணம் காந்தி ஒரு பரிபூரண இந்துவாக இருக்கவேண்டும். இந்து தேசியத்தை ஆதரிக்க வேண்டும் என்று அவர்கள் விரும்பினார்கள். இதற்கு மாறாக காந்தி இருந்தது தான் அவர் மீதான முதல் கோபம். வீரசாவர்க்கர் இதனை அதிகாரபூர்வமற்ற உரையாடல்களில் பலமுறை குறிப்பிட்டிருக்கிறார். மேலும் இந்தியாவில் புவியியல் ரீதியாக இந்து இஸ்லாம் ஆகிய இரு தேசங்கள் இருப்பதை அவர் தன் உரைகளில் அடிக்கடி குறிப்பிட்டார். இரண்டாவது இந்தியா முழுவதும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட மனிதராக காந்தி உருவாகி இருந்த நிலையில் அவர் ஒட்டுமொத்த இந்தியாவின் அதிகாரபூர்வ நபராக மாறி விடுவார் என்று அவர்கள் பயந்தார்கள். கோட்சே வாக்குமூலத்தின் சாராம்சம் இது தான்.

வரலாற்றின் அடிப்படையில் பாகிஸ்தான் பிரிவினையை காந்தி ஆதரிக்கவில்லை. என் பிணத்தின் மீது தான் இந்திய பிரிவினை நடக்கும் என்றார். இறுதிகட்டத்தில் ஜின்னாவின் பிடிவாதத்தால் காந்தி அதனை ஏற்றுக்கொண்டார். இந்திய பிரிவினையில் நேருவின் பங்கும் மகத்தானது. ஜின்னாவை சமாதானப்படுத்தி ஒரே இந்தியாவை முஸ்லிம் லீக் ஏற்றுக்கொண்ட நிலையில் ஒரு பத்திரிகையாளர் சந்திப்பு மூலம் அதை கெடுத்தார். வரலாற்றின் சோகமான தருணங்கள் இவை. நீண்டகாலமாக தடைசெய்யப்பட்ட அபுல் கலாம் ஆசாத்தின் புத்தகம் மூலம் இது தெரியவந்தது. உண்மையில் இந்தியாவில் இருந்த பல முஸ்லிம் தலைவர்கள் ஒன்றுபட்ட இந்தியாவை தான் விரும்பினார்கள். ஆனால் அதனையும் மீறி தான் இந்திய பிரிவினை நடந்தது. உலக வரலாற்றில் மிக மோசமான துயரங்கள் நிரம்பிய தருணம் அது.

ஜின்னா மும்பையில் மிக உயர்ந்த குடும்பத்தில் பிறந்தவர். ஆரம்பத்தில் திலகரின் மாணவர். பிறப்பால் இஸ்லாமியராக இருந்தாலும் அவநம்பிக்கை வாதி. எந்த சடங்குகளிலும் ஈடுபடாதவர்.  அவர் முஸ்லிம்லீக் கட்சியின் தலைமை பொறுப்புக்கு வந்தது வரலாற்று ஆச்சரியம். அன்றைய காங்கிரஸ் வலதுசாரி மற்றும் இடதுசாரி   ஆகிய இரு பெரும் பிரிவுகளை உள்ளடக்கி இருந்தது. நேரு, ஆசாத் போன்றோர் இடதுசாரிகளாகவும், பட்டேல், ராஜாஜி போன்றோர் வலதுசாரிகளாகவும் அறியப்பட்டனர். இந்த கருத்தியல் பிளவு இந்துத்துவவாதிகளுக்கு சாதகமாக போனது. இதனூடே இந்து முஸ்லிம் ஆகிய இரு தேசியங்கள் பற்றிய உணர்வும், பிரசாரமும் மக்கள் மத்தியில் அதிகமாயின. இதுவும் பாகிஸ்தான் கோரிக்கை வலுபெற ஒரு காரணம். மேலும் காங்கிரஸின் சில தலைவர்கள் அன்றைய மாகாண தேர்தல்களில் சிறுபான்மையினருக்கு செய்த அநீதிகள் போன்றவையும் இதனோடு சேர்ந்து கொண்டன. இந்த பிரிவினை அரசியலில் காந்தி பலிகடா ஆகிவிட்டார். காந்தி முஸ்லிம்களுக்கு ஆதரவாக டெல்லியில் உண்ணாவிரதம் இருந்தார். பாகிஸ்தான் ஆதரவு காஷ்மீருக்கு பங்கு தொகை கொடுக்க வேண்டும் என்றார். பல தருணங்களில் அவர் முஸ்லிம்களுக்கு ஆதரவாக இருந்தார் என்றெல்லாம் அவர் மீது குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைத்தார்கள். காந்தியை கொல்ல 1934 முதல் 1948 வரையிலான காலகட்டத்தில் ஆறுமுறை முயற்சி நடந்தது. ஆறாவது முறை அது வெற்றிபெற்றது. 1934 ல் பாகிஸ்தான் கோரிக்கை உச்சமடையாத போதும் மதசார்பற்ற சுதந்திர இந்தியா என்ற காந்தியின் பார்வை, கனவு அவர்களுக்கு மிகப்பெரும் சிக்கலாக இருந்தது. இப்படியான ஒட்டுமொத்த வரலாற்றின் சவால் மிகுந்த மனிதராக காந்தி இருந்தார். அவர் சமூக ஒற்றுமையை வலியுறுத்தினார். அதனை முன்னெடுக்க போராடினார். சுதந்திர போராட்ட காலகட்டத்தில் பிரிட்டிஷ் காலனிய அரசு பலரை கொன்ற போதும் காந்தியை கொல்லவில்லை. அவரை சிறையில் அடைத்து மெதுவாகவும் சாகடிக்கவில்லை. சக மனிதரால், சொந்த நாட்டு குடிமகனால் அவர் கொல்லப்பட்டார். காந்தியைப்பற்றிய அம்பேத்காரின் விமர்சனங்கள் ஒருபுறம் இருந்தாலும் காந்தி இந்திய வரலாற்றில் சமூக ஜனநாயக போராளியாக இன்றும் நிற்கிறார்.

தற்கொலைகளுக்கு அப்பால் - மரணம் என்னும் தண்டனை

வீரப்பன் கூட்டாளிகள் உட்பட 15 பேரின் மரணதண்டனையை ஆயுள் தண்டனையாக குறைத்து உச்சநீதிமன்றம் சமீபத்தில் உத்தரவிட்டது. இங்கு ஆயுள் தண்டனை கூட ஒரு வகையான மரண தண்டனை தான். காரணம் இந்திய அரசியலமைப்புச்சட்டபடி ஆயுள் முழுக்க சிறையில் இருப்பதே ஆயுள் தண்டனை. குற்றத்தின் தன்மையை பொறுத்து இந்திய நீதிமன்றங்கள் ஆயுள் தண்டனைக்கு கால அளவை நிர்ணயிக்கின்றன. இந்திய வரலாற்றில் உச்சநீதிமன்றம் அளித்த இந்த தீர்ப்பு முக்கியமான ஒன்றாக கருதப்படுகிறது. சட்டங்களை இயற்றுபவர்கள் அதனை அமல்படுத்துபவர்கள் மற்றும் அதை கண்காணிக்கும் நீதிமன்றங்கள் இவற்றிற்கிடையேயான உறவு சங்கிலித்தொடரானது. ஜனநாயக கட்டமைப்பில் மக்களின் இயல்பான அசைவுகள் கூட சட்டத்தால் கட்டுப்படுத்த முடியும் என்ற நிலை இருக்கிறது. மனிதன் உயிர்வாழ்வதும், வாழ முடியாததும் இரண்டையும் இப்போது சட்டத்தின் கண்காணிப்பாளர்கள் தீர்மானிக்கும் நிலை இருக்கிறது.

உலக வரலாற்றில் மனிதர்கள் தோன்றிய காலம் முதலே குற்றங்களும் தோன்றி விட்டன. புராதன கூட்டுக்குழுவாக வாழ்ந்த காலத்தில் மனிதர்கள் தங்களுக்குள் உணவுப்பங்கீட்டிற்காக சண்டையிட்டுக்கொண்டனர். பின்னர் அது பரிணாமம் கொண்டு வேட்டை, இருப்பிடம் இவற்றின் இயங்குதலுக்காக மாறிப்போனது. இந்நிலையில் மனிதர்கள் களம் மாறினார்கள். அவர்களுக்குள் உராய்வுகள், மோதல்கள் ஏற்பட்டன. புராணங்களும், தொன்மங்களும் பல மனித குற்றங்கள் குறித்து பேசுகின்றன. ஆபேல் காயின் மற்றும் கிரேக்க அரசர்களின் கதைகள் இவற்றின் குறிப்பிடத்தக்கவை.


மனித சமூகத்தின் பரிணாம வளர்ச்சியில் குற்றங்கள் என்பவை  அந்த  சமூகத்திலிருந்து உருவாகும் சூழ்நிலை காரணி தான். காரணம் சூழ்நிலையின் கைதி தான் மனிதன். இவை பரஸ்பரம் சங்கிலித்தொடர் போன்ற பிணைப்பைக்கொண்டிருக்கின்றன. குற்றம் செய்பவனின் மீது உளவியல், சமூகவியல், மானுடவியல் போன்ற அனைத்துமே தாக்கம் செலுத்துகின்றன. இங்கு குற்றவாளிகள் என்பவர்கள் இயல்பாக உருவாவதில்லை. குறிப்பாக பிறப்பின் அடிப்படையில் அது நிகழ்வதில்லை. பிறக்கும் குழந்தைகள் குற்றவாளிகளாக பிறப்பதில்லை. மாறாக சமூகமும் அதனோடு இயைந்த சூழலும் தான் அவர்களை குற்றவாளி ஆக்குகிறது. மேலும் உளவியல் காரணியும் இதில் உள்ளடங்கி இருக்கிறது. உளவியல் என்பது சமூகத்தின் கூட்டு மனத்திலிருந்தோ, அல்லது பொது அறச்செயல்பாட்டிலிருந்தோ தொடக்கம் பெறுகிறது. ஆக இந்த அம்சங்கள் காரணமாக ஒருவர்  குற்றச்செயலில் ஈடுபடும் போது அவரின் மீது இந்த குற்றம் என்ற அடையாளம் விழுந்து விடுகிறது. இன்றைய உலகில் குற்றங்கள் என்பதன் மீதான விசாரணைகள் அனைத்தும் புறவய சாட்சியங்கள் அடிப்படையிலே நடைபெறுகின்றன. இங்கு நிரூபணம், குற்றவாளி, நிரபராதி என்ற மூன்று சொல்லாடல்களும் ஒன்றை ஒன்று தொடர்பு கொண்டதாக மாறுகின்றன. பல்வேறு தருணங்களில் குற்றங்கள் மறைபொருளாக இருப்பதுண்டு.

குற்றவியலின் வரலாற்றில் மனிதனின் குற்றச்செயல்பாடுகள் நாடோடி சமூகத்திலிருந்து நிரந்த வசிப்பிடமாக சமூகம் உருவாகிய தருணத்தில் ஏற்பட்டன. முதலில் சிறைச்சாலைகள் இல்லை. அன்றைய சிறை முறையானது சக மனிதனின் கழிவு வெளியேற்ற தடை முறையில் இருந்தது. மலமும், ஜலமும் அவன் கழிக்க மறுக்கப்பட்டான் அல்லது ஒரே இடத்தில் நகர முடியாமல் கழிக்க அனுமதிக்கப்பட்டான். இன்றைய கால கட்டத்தில் கூட ஆட்சியாளர்களால் பழிவாங்கப்படும் அரசியல் கைதிகளுக்கு  மேற்கண்ட விதமான தண்டனையை அதிகாரபூர்வமற்ற முறையில் காவல்துறை அளிக்கிறது. இதன் தொடர்ச்சியில் உலகில் ரோமானியர்கள் தான் முதல் சிறைச்சாலையை அமைத்திருக்கிறார்கள். வீடுகளே சிறைச்சாலைகளாக இருந்து சிறிய உலோக கூண்டுகளுக்குள் குற்றவாளிகள் அடைக்கப்பட்டார்கள். இது அரசு என்ற நிறுவனம் சமூக  நிறுவனமாக உருவான தருணத்தில் ஏற்பட்டது.  சமூகத்தின் ஒரு பகுதி குற்றவாளிகளாகவே இருந்தது. உலகில் மனித இனம் இயல்பான மற்றும் இயல்பற்ற, அசாதாரண முறைகளில் தன் இழப்பை தேடிக்கொள்கிறது. இந்நிலையில் குற்றச்செயல்பாடுகள் காரணமாக அவனின் உயிர் பறிக்கப்படும் போது தொடர்ச்சியான கட்டத்தில் மனித இனத்தின் எண்ணிக்கை படிப்படியாக குறைகிறது. வன விலங்குகளின் பல்லுயிர் தன்மையை போன்றே மனித இனத்தின் பரவலாக்கத்திற்கும் மரண தண்டனை பெரும் முட்டுக்கட்டையாக இருக்கிறது. சமூகத்தின் ஒழுக்கம் மற்றும் பிற அற மதிப்பீடுகள் சார்ந்த காரணிகள் இந்த தண்டனை முறையை நியாயப்படுத்துகின்றன. எல்லா மதிப்பீடுகளுமே ஒரு கட்டத்தில் மாற்றம் பெறுபவை தான். பழிவாங்கல் மனம் ஏற்படுத்தும் உச்சம் மரண தண்டனை சார்ந்த கருத்துக்கு வலுசேர்க்கிறது. சகமனிதனால் மற்றொரு மனிதனுக்கு ஏற்படும் பாதிப்பு அவனை இல்லாமல் செய்ய துடிக்கிறது.  இங்கு பாதிப்பிற்கான நிவாரணமே குற்றவாளியின் மரணம் என்பதாகி விடுகிறது. இங்கு கவனிக்க வேண்டிய ஒன்று ஒரே இனத்தை சார்ந்த மிருகங்கள் மற்றொன்றை கொல்வதில்லை. உதாரணமாக ஒரு நாய் மற்றொரு நாயை கொல்வதில்லை. காகம் மற்றொரு காகத்தை கொல்வதில்லை. விதிவிலக்கான தருணங்களில் மட்டுமே இது நிகழ்கிறது. பிணந்திண்ணி கழுகுகளிலிருந்து மனிதன் பிணத்தை புதைக்கவோ அல்லது எரிக்கவோ கற்றுக்கொண்ட தருணத்திலிருந்து மரண தண்டனை என்பது சட்டவடிவம் பெற்று விட்டது.

இன்றைய உலகில் 110 நாடுகள் அதாவது உலகில் பெரும்பாலான நாடுகள் மரணதண்டனையை ஒழித்து விட்டன. அரபு நாடுகள் தவிர மீதமுள்ள நாடுகள் அது பற்றி பரிசீலித்து வருகின்றன. அவ்வாறு மரண தண்டனை இல்லாத நாடுகளில் எல்லாம் மற்ற நாடுகளை விட குற்றங்கள் அதிகரித்து விடவில்லை. அங்கெல்லாம் குற்றங்கள் இயல்பாகவும், இயல்பற்றும் இருக்கின்றன. இருக்கின்ற அமைப்பை மாற்றுவதற்கு , அதுவும் குறிப்பாக  தொடர்ச்சியாக நிலபிரபுத்துவ மன்னராட்சி அமைப்பு மனோபாவத்துக்குள், அதன் எச்சங்களை கொண்ட இந்திய சமூகத்தில் மரண தண்டனை வேண்டும் என்பதே வெகுஜன உளவியலாக இருக்கிறது. இது மாறுவதற்கு இன்னும் சில காலங்கள் ஆகலாம். அதுவரை இது பற்றிய தொடர்ச்சியான உரையாடல்கள் தொடர்ந்து கொண்டிருக்க வேண்டும். அதற்கான மாற்றுத்தண்டனை என்ன என்பதும் தெளிவாக முன்வைக்கப்பட வேண்டும். இதுவே சிறந்த முன்மாதிரியான இந்திய ஜனநாயகத்தை  எதிர்காலத்தில் உருவாக்கும்.

கிழக்கும் மேற்கும் - முரண்களும் சிக்கல்களும்

பிரபஞ்சமே திசைகளால் உருவாக்கப்பட்டது தான்.  நான்கு திசைகளும் மனிதனை நிலவியல் ரீதியான பிரிப்பதோடு அதிலிருந்து உருவாகும் அடையாளங்களையும், முரண்களையும் உட்கொண்டிருக்கின்றன. இதன் நிலவியல் பிளவு வரலாற்று காலத்திலிருந்தே தொடங்கி விட்டது. வேறு வார்த்தைகளில் குறிப்பிட்டால் இது தத்துவார்த்த அடிப்படையும் கூட. புராதன காலத்திலிருந்தே இரு பெரும் கலாசார அரைக்கோளமாக  மேற்கும் கிழக்கும் இருந்து கொண்டிருக்கின்றது. அவற்றில் ஒன்று குறிப்பிட்ட புள்ளியிலிருந்து பிரபஞ்சம் நோக்கியும், மற்றொன்று பிரபஞ்சத்திலிருந்து குறிப்பிட்ட புள்ளியை நோக்கியும் இயங்கிக்கொண்டிருக்கின்றன.  இதன் தொடர்ச்சியில் இடைவிடாது மாறிக்கொண்டிருக்கும் இவ்வுலகில் இரு பெரும் பூகோள பிளவுகள் ஒன்றை ஒன்று உளவியலாகவும் மோதிக்கொண்டிருக்கின்றன. உலகமயமாக்கல் மற்றும் மெய்நிகர் (Virtual)போன்ற கருதுகோள்கள் எல்லாம் உலவினாலும் இவை இரண்டும் அவற்றின் சொந்த முரண்களோடு இயங்கிக்கொண்டிருக்கின்றன.

வரலாற்றின் தந்தை என அழைக்கப்படும் ஹிரோடோடஸ் கிமு நான்காம் நூற்றாண்டில்  முதன் முறையாக கிழக்கை பாரசீகர்களோடும், மேற்கை கிரேக்கர்களோடும் ஒப்பிட்டு இவ்விரு இனங்களும் நெடுங்காலமாக மோதிக்கொள்ளும் என்று குறிப்பிட்டார். வரலாற்றின் தொடர்ச்சியில் அவ்வாறே நிகழ்ந்தது. கிரேக்கம் சார்ந்த இனக்குழுக்கள் ஒருபக்கமும், ஆரியம் சார்ந்த இனக்குழுக்கள்  மற்றொரு பக்கமும் உருவாயின.  இந்து பள்ளத்தாக்கு பகுதியில் நிலைபெற்றிருந்த திராவிட இனக்குழு மரபை ஆரிய மரபு உள்வாங்கி கொண்டது. பின்னர் தங்களுக்கான அரசை ஏற்படுத்தின. இது கிமு 15 ஆம் நூற்றாண்டில் நடந்தேறியது. அவர்கள் தங்களுக்கான சொந்த கலாசாரத்தை ஏற்படுத்தி மேற்குலகை தங்களுக்கான முரணாக முன்வைத்தனர்.

உலக வரலாற்றின் நகர்வில் இரு பெரும் திசை மரபுகள் தொடர்ந்து வந்திருக்கின்றன. ஒன்று மேற்கு மையம் அல்லது ஐரோப்பிய மைய மரபு
(Euro Centrism) - கிமு  500 முதல் கி.பி 1950 வரை . மற்றொன்று ஆசிய மைய மரபு (Asia Centrism )கி.பி. 1950  முதல் தற்போது வரை. இவை இரண்டும் லௌகீக சுழற்சியாக அதன் அரசியல், பொருளாதார , புவியியல் நலன்களை நிர்ணயிக்கக்கூடிய ஒன்றாக பயணம் செய்திருக்கின்றன. ஐரோப்பிய மைய மரபை பொறுத்தவரை ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் தனித்தனி அம்சங்களாக பிளவுற்றிருக்கிறது. கிரேக்க மரபு (கிமு 500 முதல்  0 வரை)கிறிஸ்தவ மரபு ( 0 முதல் கி.பி 1500  வரை)வட அட்லாண்டிக் மரபு (கிபி 1500 முதல் 1950 வரை)ஐரோப்பாவை பொறுத்தவரை மேற்கண்ட மூன்று மரபுகளும் தொடர்ச்சியாக அதற்கான வடிவ வேறுபாட்டுடன் இருபதாம் நூற்றாண்டு வரை ஆதிக்கம் செலுத்தி வந்திருக்கின்றன. மேலும் கிழக்கை பொறுத்தவரை மத்தியகிழக்கு மற்றும் தூரகிழக்கு நாடுகள் குறிப்பாக சீனாவின் வளர்ச்சியும், அதன் ராணுவத்தன்மையும் ஆசிய மையமாக இருக்கின்றன. மேலும் சீனாவை பொறுத்தவரை வரலாற்று காலந்தொட்டு பல புதிய கண்டுபிடிப்புகளுக்கு காரணமாக இருந்திருக்கின்றது.  காகிதம் (கி.மு 220)துப்பாக்கிக்குண்டு (கி.பி 900),அச்சு இயந்திரம் (கி.பி 1040 )திசைகாட்டி (கி.பி 1100) போன்றவை சீனா உலகிற்கு அளித்த பெருங்கொடைகள். இதன் நீட்சியில் சீனாவின் ஆன்மீக மரபும் மேற்குலகை விட மேம்பட்டதாக இருந்திருக்கின்றது. கன்பூசியமும், தாவோயிசமும் அதன் உள்ளகமான இரு பெரும் ஆன்மீக மரபுகள். இந்த ஆன்மீக மரபுகள் அதன் அண்டை நாடுகளுக்கும் ஊடுபாய்ந்திருக்கின்றன.

மேற்கை பொறுத்தவரை அரசியல் பொருளாதார அம்சங்களில் கிழக்கை ஆதிக்கம் செலுத்தியே வந்திருக்கிறது. கிமு 4 ஆம் நூற்றாண்டில் சைரஸ் மன்னனுக்கு உதவியாக ஆயிரக்கணக்கான கிரேக்கர்கள் பாரசீகத்திற்கு புறப்பட்ட நிகழ்வு,  மகா அலெக்சாண்டர் (கிமு 356 -323)ரோம பேரரசு (கிமு 27 - கிபி 395)மாபெரும் சிலுவைப்போர்கள் ( கி.பி 11ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 15 வரை)மத்திய தரைக்கடல் போர்கள் (கி.பி 15 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 16 வரை)கீழை நாடுகளை வேவு பார்த்தல் ( கி.பி 16 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 17 வரை) காலனிய அதிகாரங்கள் (கி.பி 16 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 20 ஆம் நூற்றாண்டு வரை)நாடு பிடிக்கும் செயல்பாடுகள் (கி.பி 15 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 16 வரை)அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள் (கி.பி 17 ஆம் நூற்றாண்டு)மற்றும் நடப்பு உலகின் உலகமயமாக்கல் என தொடரும் அனைத்துவித உலகின் போக்குகளுக்கும் மேற்கே காரணமாக அமைந்திருக்கிறது. மேற்கு எப்போதுமே கிழக்கை அல்லது மற்றவர்கள் மீது தன் செயல்பாட்டு திணிப்பை நிகழ்த்தியே தன்னை நகர்த்திக்கொண்டு வந்திருக்கிறது. புராதன கிரேக்கத்திலிருந்து தொடங்கி ரோமாபுரி வரை நீண்டு, இரு நூற்றாண்டுகளில் ஐரோப்பா மற்றும் அமெரிக்கா என அதன் அரசியல் பொருளாதார ஆதிக்கம் தொடர்கிறது.

இருபதாம் நூற்றாண்டில் உலகம் சந்தித்த மாபெரும் இரு போர்கள், மற்றும் காலனிய அதிகாரத்தின் நிலை குலைவு, சோவியத் யூனியனின் தகர்வு போன்றவை கீழை நாடுகளை அதற்கான உயரத்தோடு எழச்செய்தன. குறிப்பாக 1950 க்கு பிறகு சீனா மற்றும் ஜப்பானின் எழுச்சியானது ஆசியாவை மேற்கிற்கு இணையாக உருமாற வைத்தது. அதாவது இந்த காலகட்டத்தை ஆசியமையவாதத்தின் (Asia Centrism)தொடக்கம் எனலாம்.  பல நாகரீகங்களையும், கலாசார கூறுகளையும் உள்ளார்ந்த ஒன்றாக வடிவமைந்திருக்கிற ஆசியா அல்லது கீழைத்தேய நாடுகள் தங்களின் வரலாற்றை மீட்டுருவாக்கம் செய்து கொள்வதற்கான சிறந்த சந்தர்ப்பமாக கடந்த நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி அமைந்தது. வரலாற்றில் மேற்கு மற்றும் கிழக்கு ஆகியவை 9 நாகரீகங்களையும், நான்கு கலாசார மரபுகளையும் உட்கொண்டிருந்தன. அரபு - இஸ்லாம் , சீனா- கன்பூசியம், இந்து/பிராமணீயம் மற்றும் மேற்கு/கிறிஸ்தவம் போன்ற நான்கு முக்கிய கலாசார முறைமைகளில் முதல் மூன்றும் கீழைநாடுகளுக்கு உரியவை. கீழைத்தேய கோட்பாடு (Theory of Orientalism )முறைமையை வடிவமைப்பதில் மேற்கண்ட மூன்றும் மிக முக்கிய வரலாற்று பங்களிப்பை செய்திருக்கின்றன. எட்வர்ட் செய்த்தின் கீழைத்தேய கோட்பாட்டு ஆய்வு முறை பெரும்பாலும் இதனடிப்படையில் தான் இருந்தது. எதிரிடையாக  மேற்கின் கிறிஸ்தவம் கி.பி முதலாம் நூற்றாண்டில் ரோம அரசன் காண்ஸ்டான்டைன் அதனை அரச மதமாக அறிவித்ததிலிருந்து தொடங்குகிறது. இதன் தொடர்ச்சியில்  மேற்கின் கிறிஸ்தவ மரபிற்கும், கீழை கலாசார மரபிற்கும், குறிப்பாக கிழக்கின் அரபு இஸ்லாமிய மரபிற்கும் முரண்பாடும், மோதல்களும் பல நூற்றாண்டுகளாக தொடர்ந்தன. மத்திய கிழக்கின் வரலாற்றில் நான்கு நூற்றாண்டுகளாக நிகழ்ந்த மாபெரும் சிலுவை போர்கள் (Crusades)இதற்கு சிறந்த உதாரணம். இரு தரப்பிற்கும் வெற்றியும், தோல்வியும் அளித்த இந்த சிலுவைப்போர் நவீன உலகில் கலாசார மோதல்களை குறிக்கும் சொல்லாடலாக பயன்படுத்தப்படுகிறது.  கடந்து போன வரலாற்றின் நாகரீக அரசுகளில் இதன் உக்கிரம் மிகக்கொடூரமாக இருந்ததின் விளைவு தான் நவீன சொல்லாடலாக இது தொடர காரணம்.

மேற்கு மற்றும் கிழக்கு ஆகியவற்றை பொறுத்தவரை கோட்பாடுகளில் அனுமானித்தல் அல்லது உய்த்துணர்தல் (Deductive) மற்றும் தொகுத்துணர்தல் அல்லது ஒப்பீட்டு முறைமை  (Inductive)ஆகியவற்றைக்கொண்டிருக்கின்றன. இதை உலகின் பெரும்பாலான வரலாற்று ஆசிரியர்கள் ஒத்துக்கொள்கிறார்கள். நாடுகளை தேடிய அதன் பயணம், கடல்வழி கண்டுபிடிப்பு மற்றும் அறிவியல் கோட்பாடுகள் ஆகியவை மேற்கின் உய்த்துணர்தலுக்கு உதாரணங்கள். கிழக்கின் தனித்தன்மையான அதன் பெரும் ஆன்மீக மரபு இதன் தொகுத்துணர்தல் அல்லது ஒப்பீட்டு முறைமைக்கு உதாரணம். உய்த்துணர்தல் கோட்பாட்டை பொறுத்தவரை அரிஸ்டாடில், பிதாகொரஸ் மற்றும் பிற கிரேக்க தத்துவவாதிகள் முன்னகர்த்தினர். அரிஸ்டாடில் அடுத்த தலைமுறை ஆலிவ் காய்கள் எப்படி இருக்கும் என்பதை அனுமானித்தார். இதனடிப்படையில் பகுத்தறிவு பூர்வமான முடிவுகளை கண்டறிய வேண்டும் என்பது அவரின் கருத்து. உதாரணமாக எல்லா ஆப்பிள்களும் பழங்களாகும். எல்லா பழங்களும் மரங்களில் வளர்கின்றன. ஆக எல்லா ஆப்பிள்களும் மரங்களில் வளர்கின்றன. முதலில் அனுமானித்த ஒன்றிலிருந்து இறுதி முடிவை எட்டுவது இதன் நோக்கமாகும். அதாவது பிரபஞ்சத்தின் ஒரு கருதுகோளிலிருந்து அல்லது அனுமானத்திலிருந்து ஒரு குறிப்பிட்ட முடிவை கண்டறிதல். இதனை அடிப்படையாகக்கொண்டு தான் மேற்கின் பல்வேறு அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள், சாதனைகள் நிகழ்ந்தேறின. கிழக்கை பொறுத்தவரை தொகுத்துணர்தல் அல்லது ஒப்பீட்டு முறைமை அதன் தத்துவார்த்த அடிப்படையாகும். இது ஒரு குறிப்பிட்ட கருதுகோளிலிருந்து அல்லது அவற்றின் தொகுப்பிலிருந்து ஒரு முடிவை அல்லது உண்மையை கண்டறிதல்.  பனிக்கட்டி குளிர்ச்சியாக இருக்கிறது. ஆக எல்லா பனிக்கட்டிகளும் குளிர்ச்சியே. இங்கு குளிர்ச்சி என்ற கருதுகோள் ஒரு முடிவை கண்டறிய பயன்படுத்தப்படுகிறது. இதன் நீட்சியில் கிழக்கின் பெரும்பாலான ஆன்மீக மரபு இதைத்தான்  சுட்டுகிறது. கன்பூசியம் முதல் செமிடிக் மதங்கள் வரை ஓர் இறுதி உண்மையை (Ultimate Reality)தான் தேடுகின்றன. குறிப்பிட்ட கருதுகோளிலிருந்து பரம்பொருளை அடைவது அதன் நோக்கமாகும். உதாரணமாக மகாயான பௌத்தம் மனித உடலைபற்றி குறிப்பிடுகிறது. உடல் வெவ்வேறு உறுப்புகளால் ஆக்கப்பட்டிருக்கிறது என்றாலும் அவற்றை பிரிக்க முடியாது. நாம் அவற்றை பிரித்துணர்வதில்லை. அது போன்றே உலகமும் வெவ்வேறு தனிமங்களால் ஆனது. ஆனால் அவற்றை பிரித்துணரமுடியாது. அவை ஒன்றே. அதே நேரத்தில் இந்திய தத்துவமரபில் சாங்கியம், சார்வாகம் மற்றும் உலகாயத மரபுகள் மேற்கின் தத்துவ கோட்பாடுகளுக்கு இணையாக இருந்திருக்கின்றன. ஆனாலும் கிழக்கில் பெரும்பாலும் ஆன்மீக மரபு தான் தாக்கம் செலுத்தி வந்திருக்கின்றது. இந்த இடத்தில் தான் தத்துவார்த்த அடிப்படையில் கிழக்கும், மேற்கும் முரண்படுகின்றன. இதனடிப்படையில் சீனாவின் தாவோயிசம் மனித மனத்தை திறக்கும் போது இயற்கையை அறியலாம் என்றது. இயற்கையை  அறியும் போது சொர்க்கத்தை அறியலாம் என்றது. இதன் தொடர்ச்சியில் தாவோயிச சிந்தனையாளரான நிசிதான் கேய்ஜி மேற்கின் நவீனத்துவத்தை கிழக்கின் மத மனங்கள் வெற்றிக்கொள்ளும் என்றார். மேலும் சீனாவின் ஆன்மீக சிந்தனையாளரான ஜி சியான்லின் ஒருமுறை இவ்வாறு குறிப்பிட்டார். " நாம் உறுதியாக நம்புகிறோம். எவ்வளவு நாட்கள் என்பது பொருட்டல்ல. நமக்கான நாள் ஒன்று வரும். அப்போது உலகம் அமைதியாகும். மேலும் உலகம் ஒன்றே என்பது உண்மையாகும். இந்நிலையில் மேற்கை பொறுத்தவரை உலகமும், கடவுளும் வேறாகும். ஆனால் கிழக்கை பொறுத்தவரை உலகமும் கடவுளும் ஒன்றே. நாம் கடவுளல்ல. மாறாக கடவுளால் படைக்கப்பட்டோம். இதன் தொடர்ச்சியில் மேற்குலகிற்கும், கீழைநாடுகளுக்கும்  இந்த  பெரும் அம்சங்களில் வேறுபாடு இருக்கின்றன. ஆக மேற்கின் நாகரீகங்கள் பகுப்பாய்வு (Analysis)முறையை அடிப்படையாகக்கொண்டிருக்கின்றன. அதே நேரத்தில் கீழை நாகரீகங்கள் ஒருங்கிணைந்த (Integrated)முறையை உட்கொண்டிருக்கின்றன.

இடைக்கால மேற்குலகம் கீழை நாடுகளை பல வடிவங்களில் ஆதிக்கம் செலுத்துவதற்கு பலவிதமான கோட்பாடுகளையும், கருதுகோள்களையும் உற்பத்தி செய்தது. 17 ஆம் நூற்றாண்டில் பிரிட்டன், பிரான்சு போன்றவற்றின் காலனிய கோட்பாடு அவற்றுள் முக்கியமானது. 18 ஆம் நூற்றாண்டில் இறுதிப்பகுதியில் இவ்விரண்டும் உலகின் மூன்றில் இருபகுதி நிலப்பரப்பை தங்கள் காலனிகளாக கொண்டிருந்தன. மேலும் 19 ஆம் நூற்றாண்டில் மேற்கில் உருவான டார்வினிய கோட்பாடு, ஹெகலியம், மார்க்சியம், நீட்சேயின் மனிதனின் அதிகார விருப்புறுதி (Will to Power) இவை எல்லாம் மேற்கின் அறிவு பரப்பிலும், அரசியல் பரப்பிலும் அதிக தாக்கம் செலுத்தின. ஹிட்லர் இதனை அடிப்படையாகக்கொண்டு தான் தூய ஜெர்மானிய இனம் என்பதை வடிவமைத்தார். அவரின் யூத படுகொலை கருத்தாக்கமும் இதன் தொடர்ச்சி தான். டார்வினிய கோட்பாட்டின் பெரும் போராட்டம் தேசிய இனங்களுக்கான வாழ்வியல் கூறாக இருந்தன. இவற்றின் அடிப்படையிலிருந்து, அதன் சாராம்சத்தை உள்வாங்கிய ஒன்றாக இன, கலாசார, நாகரீக ரீதியிலான உயர்வு மனப்பான்மை ஐரோப்பியர்கள் மத்தியில் ஏற்பட்டது. மேலும் வியட்நாம் மீதான அமெரிக்க யுத்தம், 1991-2006 வரையிலான மத்திய கிழக்கு நாடுகள் மீதான அமெரிக்க எண்ணெய் போர்கள் இவை எல்லாம் இருபதாம் நூற்றாண்டில் கீழை நாடுகளை பின் காலனிய (Post Colonialism) தன்மைக்கு உட்படுத்தின.  அவற்றை சமூக, அரசியல், பொருளாதார மற்றும் கலாசார ரீதியாக மேற்குலகம் ஆதிக்கம் செய்யும் நிலைக்கு கொண்டு சென்றன. மேலும் இருபதாம் நூற்றாண்டில் தொடங்கிய பல்வேறு தேசிய இனப்போராட்டங்களில் மடிந்து போனவர்கள், அகதிகளாக புலம்பெயர்ந்தவர்கள் பெரும்பாலும் கீழைநாடுகளை சார்ந்தவர்கள் தாம். பாலஸ்தீன், ஆப்கானிஸ்தான், இலங்கை போன்றவை அதற்கான உதாரணங்கள். மேற்கு நாடுகளில் இந்த எண்ணிக்கை மிகக்குறைவு.

வரலாறு மற்றும் கலாசார ரீதியாக  கீழை நாடுகள் மீதான பிரிட்டன் மற்றும் பிரெஞ்சு காலனியாதிக்கத்தின் தன்மை என்பது தர மற்றும் அளவு (Qualitative and Quantitative)மாறுபாட்டு ரீதியிலானது. இது இரண்டாம் உலகப்போர் காலகட்டத்தில் அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியம் உருவாவது வரை நீடித்தது. கீழை நாடுகளின் நறுமணப்பொருட்களின் வர்த்தகம், ஜவுளி மற்றும் தோல்பொருட்கள் இவற்றின் உற்பத்தி இவை எல்லாம்  காலனியத்தின் பொருளாயத நலன்களை உறுதிசெய்தன. இரண்டாம் உலகப்போருக்கு பிந்தைய ஐரோப்பிய யுகம் தலைகீழாக மாறியது. பிரிட்டனின் வல்லரசு தன்மை இழக்கப்பட்டு அமெரிக்கா வசம் மாறியது. இதன் தொடர்ச்சியில் அமெரிக்கா மற்றும் சோவியத் யுகமாக உலகம் மாறிப்போன பிறகு மேற்கு ஐரோப்பிய நாடுகள் அதற்கான அரசியல் மதிப்பை இழந்தன. 1945 க்கு பிறகு ஒவ்வொரு ஐரோப்பிய நாடும்  (கம்யூனிசம் அல்லது கம்யூனிசம் அல்லாதது என்ற வித்தியாசம் இல்லாமல்)கடந்த கால அனுபவங்கள் மற்றும் போருக்கு பிந்தைய அரசியல் தொன்மங்கள் அடிப்படையில் தங்களின் தேசிய பிம்பங்களை உருவாக்கிக்கொண்டன. இந்த கருத்தியல் இடைவெளி என்பது கிழக்கு மற்றும் மேற்கு நாடுகளிடையே அரசியல் தொன்மங்களை உருவாக்குவதில் மிக முக்கிய பங்காற்றின. இரு தரப்பினரும் தங்களுக்கிடையே இரும்புத்திரையை கடைபிடிக்க , தங்களின் கடந்த கால வரலாற்றை மீள்பரிசோதனை செய்ய உதவிகரமாக இருந்தன.

தற்போதைய உலக அரசுகளின் ஆட்சிமுறையில் மதசார்பின்மை(Secularism)என்ற கருத்தாக்கம் மேற்கின் கண்டுபிடிப்பு தான். இது நவீனத்துவத்தின் பின்விளைவு. அதாவது அரசுகள் எல்லா மதங்களையும் விட்டு விலகி இருக்க வேண்டும். அதே நேரத்தில் அந்த நாட்டு மக்களுக்கு மதத்தை பின்பற்றுவதற்கான சுதந்திரம் வேண்டும் என்பது தான் அதன் அடிப்படை. மேலும் இந்தியா போன்ற நாடுகளில் மதசார்பின்மை என்பது எல்லா மதங்களையும் சமமாக மதிப்பது. அதே நேரத்தில் மேற்கில் மதசார்பின்மை என்பது எல்லா மதங்களையும் சமமாக நிராகரிப்பது.மேலும் மத்திய கிழக்கு நாடுகள் மத சார்புள்ள அரசுகளால் ஆளப்படுகின்றன. நவீன உலகில் பரஸ்பர சமாதானம் மற்றும் நல்லிணக்கம் போன்றவற்றிற்கு அரசுகள் மதத்தை விட்டு விலகி இருக்க வேண்டும். அரசிலிருந்து மதத்தை பிரிக்க வேண்டும் என்ற குரல் நீண்டகாலமாக இருந்து வருகிறது. ஒரு பிராந்தியம் பன்மயப்பட்ட மக்கள் தொகுதியினால் நிரம்பியிருந்தாலோ அல்லது ஒரே விதமான மக்கள் தொகுதியினால்  நிரம்பியிருந்தாலோ அதனை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் அரசுகள் அவற்றை விட்டு விலகி மதசார்பின்மை கோட்பாட்டை கடைபிடிக்க வேண்டும் என்பதே இந்த குரலின் நீட்சி.

பிரபஞ்சத்தின் இயக்கத்தில் அரசு என்ற  நிறுவனம் உருவாக்கப்பட்ட பிறகு அது தொடர்ச்சியான போர்களால் தான் ஆளப்பட்டு வந்திருக்கிறது.  குறிப்பாக இடைக்கால உலகம் காலனியமயப்பட்ட பிறகு அதன் உக்கிரமான அழிவுப்போர்களால் கீழைநாடுகள் அதிகம் பாதிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. மில்லியன் கணக்கில் மக்கள் செத்து மடிவதற்கு இவை காரணமாகி இருக்கின்றன. இதன் தொடர்ச்சியில் இருபதாம் நூற்றாண்டில் தான்  வரலாற்றின் அழிவுபோர்கள் குறித்த நுண்ணுணர்வு சர்வதேச சமூகத்திற்கு ஏற்பட்டது. குறிப்பாக கீழைநாடுகளின் சிந்தனையாளர்கள், கலைஞர்கள், அரசியல் அறிஞர்கள் ஆகியோர் மத்தியில் இது குறித்த மாற்றுச்சிந்தனைகள், கருதுகோள்கள் ஏற்பட்டன. இருபதாம் நூற்றாண்டை பொறுத்தவரை அது உலக அரசியலின் பெருங்கதையாடல். அதாவது கடந்த காலத்தை கையாளுதல்  (Dealing with the past) குறித்த கருத்தாக்கம். நூற்றாண்டுகளில் கடந்து போன நினைவுகளிலிருந்து தற்காலத்தை நோக்கியதாக அது இருந்தது. கடந்து போன மனிதனின் சுவடுகள், வரலாறுகள், சாதனைகள், செயல்பாடுகள் போன்றவற்றை மீட்டுருவாக்கம் செய்து கொள்வது அதன் நோக்கமாக இருந்தது. மேலும் வரலாற்றின் வெற்றி தோல்விகள், படையெடுப்புகள், அழிவுகள், ஆதிக்கம், ஒடுக்குமுறை போன்றவற்றை ஆராய்தல், அதற்கான தீர்வுகளை கண்டறிதல், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி வழங்குதல் போன்றவை இதன் முக்கிய அம்சங்கள். முள்ளிவாய்க்கால் இனப்படுகொலைகளுக்கு சர்வதேச விசாரணை வேண்டும் என்பது இதன் அடிப்படையில் தான். கடந்த கால அடிப்படையில் அரசியல் அரங்கிலிருந்து இரத்தமும், பணமும் அடுத்த தலைமுறைக்கு மாற்றம் செய்யப்படக்கூடாது என்பது அதன் மற்றொரு நோக்கமாக இருந்தது. இதன் மூலம் தேசியஇனங்கள் மற்றும் பிற இனக்குழுக்களிடையே சுமூக உறவை மேம்படுத்த முடியும் என்று நம்பியது. மேலும் கிழக்கின் முந்தையை எதிரிகள் மற்றும் அவர்களின் வாரிசுகள் உலக சமூகத்தின் ஒவ்வொரு நிலையிலும் சிவில் ஒழுங்கை கட்டமைப்பதுடன், அவற்றை தொடர்ந்து பராமரிக்க வேண்டும் என்றும் கேட்டுக்கொண்டது. இதன் தொடர்ச்சியில் கீழை உலகம் தற்போது ஆசியா ஒரு முறையியல் (Asia as a method)என்ற சிந்தனைப்போக்கை கட்டமைத்து வருகிறது. இது தொடர்பான கருத்தியல் செயல்முறைகள் மற்றும் அவற்றின் நடைமுறை சாத்தியப்பாடுகள் குறித்து தென்கிழக்கு ஆசிய நாடுகளின் அறிவுலகம் பரிசீலித்து வருகிறது.

எண்பதுகளில் உலக வர்த்தக அமைப்பின் மூலம் முன்வைக்கப்பட்ட  உலகமயமாக்கல் மற்றும் தாராளமயமாக்கல் போன்ற பொருளாதார கோட்பாடுகளுக்கு பிறகு சமூக மற்றும் கலாசார அம்சங்களும் இதனோடு கீழை நாடுகள் மீது திணிக்கப்பட்டது பற்றி விரிவாக ஆராய வேண்டியதிருக்கிறது. இன்றளவும் விவாத பொருளாக இருப்பது இது தான். இதன் நீட்சியில் கீழை நாடுகளுக்கும், மேற்குலகிற்குமான தற்போதைய முரண்பாட்டில் கலாசாரம் முக்கிய இடத்தை வகிக்கிறது. கலாசாரம் என்ற சொல் முதன் முதலாக ரோமானிய அறிஞரான சீசரால் கையாளப்பட்டது. ஆன்மாவை  பயிரிடுதல் (cultivation of soul)என்பதாக அவர் குறிப்பிட்டார். இது தொடக்கத்தில் நிலம் சார்ந்த விவசாய சொல்லாக தான் இருந்திருக்கிறது. தமிழில் பண்பாடு என்றும் இதனை குறிப்பிடுகிறார்கள். நிலத்தை பண்படுத்துதல் என்பதிலிருந்து இது தொடங்குகிறது.  17 ஆம் நூற்றாண்டு அறிவொளிகால ஐரோப்பாவில் மறு அறிமுகம் செய்யப்பட்டு  விரிந்த அர்த்தத்தில் கையாளப்பட்டது. அதாவது பரிணாமமடைந்த மனித திறன். (Evolved Human Capacity )மேலும் மரபணு சாராத சமூக மனிதர்களின் நடவடிக்கைகள், செயல்பாடுகள், மொழி சார்ந்த உறவாடல்கள் போன்ற அனைத்துமே இந்த கலாசார விளக்கத்திற்கு பயன்படுத்தப்பட்டது. இருபதாம் நூற்றாண்டின் மானுடவியல் (Anthropology)ஆய்வுகளில்  கலாசாரம் (Culture)என்ற சொல் முக்கிய ஆய்வுகூறாக மாறியது. அமெரிக்க மானுடவியலாளர்கள் இதனை இரு அர்த்தங்களில் விளக்குகின்றனர்.

1.  பரிணாமமடைந்த மனித திறனானது அதன் அனுபவங்களை வகைப்படுத்துவது மற்றும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவது. மேலும் கற்பனா மற்றும் படைப்பாக்க ரீதியாக செயல்படுத்துவது

2. வித்தியாசமாக வாழும் வேறுபட்ட மக்களின்  அனுபவங்களை வகைப்படுத்துவது அல்லது பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவது. அதனை கற்பனா மற்றும் படைப்பாக்க ரீதியாக செயல்படுத்துவது.

மேற்கண்ட இரு அர்த்தங்களும் குறிப்பிட்ட காலகட்டம் வரை மேற்குலகில் கலாசாரம் குறித்த விளக்கமாக இருந்தன. இருபதாம் நூற்றாண்டில் இடைப்பகுதியில் உருவான குறியியல் (Semiotics) ஆய்வுகள் மற்றும் அமைப்பியல் முறைகள் கலாசாரம் குறித்த குறியீட்டு ரீதியான விளக்கத்தை அளித்தன. பிரதேசங்கள் கலாசார ரீதியாக வேறுபடுவது குறித்த விளக்கத்தை அவை அளித்தன. குறிப்பாக ஒரே மொழி கொண்ட பிரதேசங்களில் மொழியானது  வட்டார வழக்காறுகளாக கிளைவுற்று  அது சார்ந்த பல கலாசாரமாக வித்தியாசப்படுகிறது. இது மேற்கு மற்றும் கிழக்கு நாடுகளுக்கும் பொருந்தும்.  கலாசாரம் என்பது பிரதேச ரீதியாக வித்தியாசப்படும் சூழலில் ஒவ்வொரு பிரதேசங்களும் அவர்களுக்கான கலாசார விழுமியங்களை, கூறுகளை, நடைமுறைகளை தொடர்வது உசிதமானது தான். அந்த கலாசார கூறுகள் குறிப்பிட்ட கலாசார சமூகத்தின் சகமனிதர்களை ஒடுக்கும் கருவியாக இல்லாமல் இருக்கும் பட்சத்தில் அதனை தக்கவைப்பதே சிறந்தது. மேற்கு நாடுகளில் கருப்பர்களுக்கு எதிரான நிறவெறியும், இந்தியா போன்ற தெற்காசிய நாடுகளில் சாதிய ஒடுக்குமுறையும், சமூக கலாசார நடைமுறைகள் எப்படி ஒடுக்குமுறை கருவியாக மாறுகின்றன என்பதற்கான உதாரணங்கள். இந்நிலையில் மேற்கின் பரிணாமமடைந்த கலாசார கூறுகள் கீழை நாடுகளில் தற்போது ஆதிக்கம் செலுத்தி வருகின்றன. அவற்றில் உணவு மற்றும் உடை சார்ந்த கலாசார அம்சங்கள் முக்கியமானவை. மேற்கின் குளிர்ந்த, கோடைகால தட்ப வெப்ப சூழலுக்கு ஏற்ற உடைகள், உணவு உட்கொள்ளலில் தட்ப வெப்பத்தின் அடிப்படையிலான நுண்கிருமிகள் சார்ந்த அறிவியல் முறையோடு இணைந்த அவர்களின் கரண்டி  கலாசாரம் (Spoon Culture) இவையெல்லாம் மேற்கின் தனித்துவமான கலாசார நடைமுறைகள். கீழை நாடுகள் தட்பவெப்ப அடிப்படையில் இவற்றிலிருந்து வித்தியாசப்படுகின்றன. இந்த சூழலில் உலகமயமாக்கல் என்ற பெயரில் உணவு, உடை சார்ந்த மனித நடைமுறைகளை நாம் உலகமயப்படுத்த முடியாது. ஆனால் இதை முதலாளித்துவ நடைமுறையாகவே  பார்க்க வேண்டியதிருக்கிறது. காரணம் தற்போதைய உலகமயமாக்கல் என்பது வெறும் பொருளாதாரம் என்பதை தாண்டி சமூக கலாசாரம் என்பதை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது. அதையே மிகச்சரியான ஒன்றாக, புரட்சிகரமானதாக திணிக்க முயலுகிறது.  மேலும் மேற்கை பொறுத்தவரை உடை என்பது பெரும்பாலும் தட்பவெப்ப காரணிகளின் அடிப்படையில் தான் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. மாறாக கீழைநாடுகளில் அல்லது இந்தியா போன்ற நாடுகளில் உடை என்பது தட்பவெப்ப காரணிகள் என்பதை தாண்டி வாழ்க்கைபாங்கு மற்றும் வெளிப்படுத்தல் என்ற காரணிகளின் அடிப்படையில் தான் பெரும்பாலும் தீர்மானிக்கப்படுகின்றது. உச்சி பிளக்கும் வெயில் காலங்களில் ஜீன்ஸ் பேண்ட் அணிவதும், ஜவுளி கடைகளில் ஆடையை தேர்ந்தெடுக்க அதிக நேரம் செலவழிக்கப்படுவதையும் அவதானிக்கும் போது இந்த தேர்ந்தெடுப்பு காரணிகளை நாம் கண்டறிய முடியும்.

குடும்பம் என்ற சமூக நிறுவனம் மேற்கு நாடுகளை விட கீழை நாடுகளில் தான் அதுவும் இந்தியாவில் தான் மிக வலுவாக இருக்கிறது. இவை  வரலாற்று அடிப்படையிலான  நாகரீக காலகட்டத்தின் தொடர்ச்சி என்றாலும் மேற்குலகத்துடன் முழுமையாக இயைந்து விட முடியாது என்றே தோன்றுகிறது. அதற்கான சொந்த முரண்களை இது உள்ளடக்கி உள்ளது. புவிகலாசாரம் (Geo Culture)அதற்கான மற்றொரு முரணாக இருக்கிறது. குறிப்பாக ஆண்- பெண் திருமண உறவுகள், குடும்ப அமைப்பு முறை,  ஓரின திருமணங்கள் போன்ற குடும்பம் சார்ந்த சமூக கட்டமைப்புகளில் மேற்குலகிற்கும், கிழக்கிற்கும் அடிப்படையில் வேறுபாடு இருக்கிறது. இவை தற்போது இரு பிராந்தியங்களிலும் விவாதப்பொருளாக இருக்கின்றன. இது தொடர்பான உரையாடல்கள் தொடர்ந்து நடைபெறுகின்றன. கிழக்கின் குடும்ப அமைப்பு முறையை பொறுத்தவரை பலம் மற்றும் பலவீனம் ஆகிய இரண்டும் நிரம்பிய ஒன்றாக இருக்கிறது. சில கீழை நாடுகளில் அது பெரும் அதிகார நிறுவனமாக செயல்படுகிறது.

குடும்ப நிறுவனம் என்பதன் தொடர்ச்சியில் மதிப்புகள் (Values)என்ற கருதுகோள் இந்தியா, சீனா போன்ற நாடுகளில் இன்னும் நிலைகொண்டிருக்கிறது.  ஒரு வகையில் இந்த சமூகங்களின் பெரும் பலமாகவும் அவை இருக்கின்றன. மதிப்பு என்பது வெறுமனே சமூகங்களின் உணர்வுகள் மற்றும் உணர்ச்சிகள் அல்ல.  மேலும் அவை நம்பிக்கைகளோ அல்லது தீர்ப்புகளோ அல்ல. மாறாக ஒரு குறிப்பிட்ட சிந்தனைக்கு இடையில் ஊடாடும், நகரும் செயல்பாடுகள் தான். இம்மானுவேல் காண்ட் இதனை பின்வருமாறு குறிப்பிடுகிறார். "அறிவற்ற மதிப்பு என்பது குருட்டுத்தனமானது. உணர்ச்சியற்ற மதிப்பு என்பது வலுவற்றது. செயலற்ற மதிப்பு என்பது வெற்றிடமானது. இந்தியாவின் கிராமங்களில் இந்த மதிப்புகளின் எதார்த்த தன்மையை இன்றும் பார்க்க முடியும். இந்த மதிப்புகளின் அடிப்படையில் கிழக்கிற்கும், மேற்கிற்கும் முரண்பாடுகள் இருக்கின்றன. நிலங்களில் இருந்து தொடங்கி குடும்ப செயல்பாடுகள் வரை இது நீள்கிறது. கிழக்கின் விவசாயம் சார்ந்த மதிப்புகளில் கூட மேற்கிற்கு நிறைய முரண்பாடுகள் இருக்கின்றன. இந்தியாவின் விவசாய விளை பொருட்களை சில மேற்கு நாடுகள் வெறுப்பதன் பின்னணியை நாம் இதனோடு சேர்த்து புரிந்து கொள்ள முடியும்.

மேற்கு என்ற குடையில் கீழ் ஐரோப்பா, அமெரிக்கா , ஆஸ்திரேலியா மற்றும் லத்தீன் அமெரிக்கா ஆகிய பிராந்தியங்கள் வருகின்றன. கிழக்கு என்பதில் ஆசியா மற்றும் ஆப்ரிக்க பிராந்தியங்கள் உள்ளடங்குகின்றன. இவற்றின் பிராந்திய தன்மையின் முரண்களும், சிக்கல்களும் வரலாற்று காலம் தொட்டு தற்போது வரை தொடர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன. இந்நிலையில் ஓருலகம், மெய்நிகர் உலகம் (Virtual World), உலக கிராமம் (Global Village)போன்ற கருத்தாக்கங்கள் உலவி வரும் இந்த சூழலில் இரண்டிற்குமான இயல்பான முரண்கள் மற்றும் அதன் பரஸ்பர உறவாடல்கள் இருந்து கொண்டே இருக்கும். இந்நிலையில் மேற்கும், கிழக்கும் அதற்கான இயல்பான முரண்களோடும், அதே நேரத்தில் நீதியோடும், மனித மாண்புகளோடும் தங்களுக்கான பாதையில் நகர்வதே உலக இயக்கத்திற்கு அவசியமான ஒன்று.

வாசிப்பது எதற்காக

கடந்த இருவாரங்களாக நடந்து வந்த சென்னை புத்தக்கண்காட்சி  நிறைவு பெற்றிருக்கிறது. இந்தாண்டு சுமார் 500 க்கும் மேற்பட்ட தலைப்புகளில் புதிய புத்தகங்கள் வெளிவந்தன. இது கடந்த சில ஆண்டுகளின் மந்தநிலைக்குப்பின் பதிப்புச்சூழலில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றம். வாசகர் கூட்டமும் கடந்த வருடத்தை விட அதிகமாக அலைமோதியது. லட்சக்கணக்கில் விற்பனை ஆகி இருக்கலாம். கடந்த பத்தாண்டுகளில் தான் சென்னை புத்தகக்கண்காட்சிக்கு உரிய கவனமும்,முக்கியத்துவமும் ஊடக அளவிலும், வாசக நிலையிலும் கிடைத்திருக்கிறது. இந்நிலையில் ஒவ்வொரு கண்காட்சியிலும் எம்மாதிரியான புத்தகங்கள் விற்பனை ஆகின்றன? வாங்கிய புத்தகங்களை எத்தனை பேர் படிக்கிறார்கள் என்பதும் இங்கு முக்கியம். ஒரு சிறந்த புத்தகத்தை வாசிப்பதை காட்டிலும் அதனை காசு கொடுத்து வாங்குவது மேல் என்ற நிலையில் அதனுள் பயணம் செய்வதும் முக்கியம்.

தமிழ்நாட்டின் மக்கள்தொகை மற்றும் பரப்பளவை ஒப்பிடும் போது தற்போதைய வாசகர் எண்ணிக்கை என்பது குறைவு தான். இப்போதைய எண்ணிக்கை என்பது முந்தையை நிலைமையை ஒப்பிடும்போது ஓரளவிற்கு கூடியிருக்கிறது. காரணம் பெருந்திரளான வெகுஜன பரப்பில் ஒரு குறிப்பிட்ட சதவீதம் வாசகர் தளம் இருக்கும் சூழலே அதற்கு  ஆரோக்கியமானது.  அது மக்கள் தொகையின் விகிதாச்சார அடிப்படையில் இருந்தும் இன்னும் கூடுதல் பலம்.காரணம் அறிவார்ந்த சமூகம் நிலைகொள்ளாத எந்த நாடு முன்னேறாது. காரணம் அதனை ஆளத்தெரிந்ததும், அதனை இயக்குவதும் அந்த சமூகம் தான். இங்கு ஆளத்தெரிந்தது என்பதன் அர்த்தம் ஆட்சியதிகாரம் அல்ல. இங்கு வாசிப்பு என்பது ஒரு செயல்பாடு , ஓர் தொடர்ச்சியான இயக்கம். இதில் தடையே இல்லை. இடைவிடாது கடல் அலை போல் நிகழும் ஒன்று. வாசிப்பு ஒரு மனிதனில் எப்போது தொடங்குகிறது? சக மனிதனின் உளவியல் ஒன்றின் மீதான ஈர்ப்பாக அது சார்ந்து உருவாகும் ஈடுபாடாக உருமாறும் போதே வாசிப்பு தொடங்கி விடுகிறது. சுவர் மீது அமர்ந்து இரைக்காக நீண்ட நேரம் பூச்சியை அவதானிக்கும் ஒரு பல்லியை போன்று மனிதன் தன்னை சுற்றியிருப்பவற்றை அவதானிக்கும் போது வாசிப்பிற்கான தொடக்கம் ஏற்பட்டு விடுகிறது. அதன் மூலமே அது தான். சுதந்திரமான தேடல் தான் வாசிப்பின் அடிப்படை. இந்நிலையில் அன்றாட நிகழ்வை அறிய விரும்பும் மனநிலை ஒருவருக்கான தேடலின் முதல் கட்டம். அந்த நிகழ்வின் உள்ளடக்கம் மற்றும் விரிவாக்கம் தேடி அலையும் மனநிலை இதன் இரண்டாம் கட்டம். உதாரணமாக 15 பேருக்கான தூக்குத்தண்டனையை  உச்சநீதிமன்றம் ஆயுள் தண்டனையாக குறைத்திருக்கிறது என்ற செய்தியை அறியும் ஒருவர் மரணதண்ட்னை குறித்தும், மனித உரிமைகள் குறித்தும் அதிகம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று விரும்புவது. இந்நிலையில் ஒருவர் நாளிதழ் மற்றும் வார இதழ்களிலிருந்து தன் வாசிப்பைத்தொடங்குகிறார். இதன் பிறகு புத்தகங்களுக்கு தன்னை நகர்த்திக்கொள்கிறார். தற்போதைய உலகில் வாசிப்பில் புத்தகங்கள் ஏற்படுத்தும் தாக்கம் மிக முக்கியமானவை. புத்தகங்கள் என்பவை நமக்குள் உறைந்து போயிருக்கும் கடலை பிளக்கும் கோடரியாக இருக்க வேண்டும் என்றார் எழுத்தாளர் காப்ஃகா.  ஆனால் அது நமக்குள் கீறலை ஏற்படுத்தும் சிறு பிளேடாக இருந்தாலே பெரிய விஷயம். உலகில் அதிக அளவில் வாசகர்களை கொண்டவை நாவல்கள். இலக்கிய ஆக்கத்தின் மிக முக்கிய வடிவமான நாவல் வாசகனுக்குள் அவனின் மனவெளிக்குள் ஆழ்ந்த பயணத்தை மேற்கொள்கிறது. தேர்ந்த சுயவிவரணையை உருவாக்குகிறது. பின்னர் புனைவற்ற அம்சங்களான வரலாறு, அரசியல், தத்துவம் மற்றும் அறிவியல் புத்தகங்களும்  வாசிப்பில் முக்கிய இடத்தை வகிக்கின்றன. இவை உலகில் வரிவடிவம் கொண்ட எல்லா மொழிகளுக்கும் உரிய ஒன்றாக இருக்கின்றன.

ஆங்கில புத்தகங்களுக்கான உலகளாவிய சந்தையில் இந்தியா இரண்டாவது அல்லது மூன்றாவது இடத்தில் இருக்கிறது. இந்நிலையில் தமிழ்நாடும் அதன் ஒரு சிறுபகுதி தான். இங்கு தமிழ் புத்தகங்கள் மீது ஆர்வம் இல்லாமல் மொத்தவாசிப்பையும் ஆங்கிலத்திலேயே வைத்துக்கொள்பவர்கள் பலர் இருக்கின்றார்கள். தமிழில் தற்போது ஏராளமான பதிப்பகங்கள் உருவாகி இருக்கின்றன. முற்றிலும் வணிக நோக்கத்தை கொண்ட பதிப்பகங்களை தவிர்த்து தீவிர இலக்கிய மற்றும் அறிவு சார் விஷயங்களை புத்தகமாக போடும் பதிப்பகங்கள் உருவாகி இருக்கின்றன. இவற்றில் சில பதிப்பகங்கள் தீவிர இலக்கிய தாகமும், அறிவுத்தேடலும் ,அர்ப்பணிப்பும் கொண்டு சொந்த முதலீட்டை நம்பி களத்தில் இறங்கி இருப்பவை. இவற்றிற்கு பெரிய வரவு நோக்கமாக இல்லை.  வணிக போட்டியில் தூக்கி வீசப்படும், சந்தையின் கோரத்தாக்குதலில் நிராகரிக்கப்படும் பல  படைப்பாளிகளின், எழுத்தாளர்களின் புத்தகங்களை இவை பதிப்பிக்கின்றன. மனோன்மணியின் புது எழுத்தும் அவற்றில் ஒன்று.  இவை வெளியிடும் புத்தகங்கள் ஒரே ஆண்டில் விற்று முடிந்து விடுவதில்லை. கட்டு கட்டாக சிதலரித்து அவற்றின் இடங்களில் சில சமயங்களில் தூங்கிக்கொண்டிருக்கும்.  பாரம்பரியமிக்க தமிழ்ச்சமூகம் இந்த வாய்ப்பை பயன்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். ஓர் அறிவார்ந்த சூழல் உருவாகி இருக்கும் நிலையில் தன் சமூக பொறுப்புணர்ச்சி அற்ற நிலையை, வறட்டு ரசனையை மாற்றி இதனோடு தன்னை இணைத்துக்கொள்ள வேண்டும். வாசிப்பை தன் வாழ்வின் பகுதியாக ஆக்கிக்கொள்ள வேண்டும். இந்நிலையில் தமிழ்நாட்டின் நகரங்களில் உள்ள சிறிய வீட்டிலும், கிராமங்களில் உள்ள பெரிய வீட்டிலும் வாசிப்பிற்கான ஓர் அறை இருப்பதில்லை. இதுவும் வாசிப்பிற்கான நெருக்கடி தான். வாசிப்பின் மூலம் சக மனிதன் ஓர் ஆன்மாவை, ஓர் அறிவார்ந்த நிகழ்மனத்தை அடைந்து கொள்கிறான். இதனை தவிர்க்கும் ஒருவருக்கு உடனடியாக இழப்பு ஏதும் இல்லாவிட்டாலும் பிந்தைய கட்டத்தில் வாழ்வின் மறைமுக இழப்பிற்கு ஆளாகிறார். உலகில் மாற்றங்கள் என்பவை அறிவுத்தேடல்கள் மூலமே சாத்தியமாயிருக்கின்றன. வரலாற்றில் புதிய மனிதர்கள் அதன் மூலம் மட்டுமே உருவாகி இருக்கிறார்கள். ஆக தமிழ்ச்சமூகம் இலக்கியத்தின் பால், தீவிர அறிவுத்தேடலின் பால் தன்னை தகவமைத்துக்கொள்ள வேண்டியது அவசியம். அதற்காக வாய்ப்புகள் நிறையவே உருவாகி இருக்கின்றன.